olqa159.fotkoblog.pl

Przejebany dzień.

Jeszcze nigdy tyle czasu nie spędziłam nad nauką i książkami.

Zwalony humor i pewnie tez dlatego będzie jakiś taki INNY wiersz... ekhem... o ile to można nazwać wierszem w ogóle.

,, Echo"

W głowie echem jeszcze odbijają się Twoje kroki.

Ogladasz się przez ramię z nadzieją, że pójdę za Tobą.

Widzisz mojąrozpacz, że cię tracę,

Lecz nie zawracasz.

Dobrze wiedząc, że nie mogę za Toba iść.

Za szybko przywiązaliśmy się do siebie.

A może raczej ja do Ciebie...?

Nie możeby razem dłużej zostać.

Nie kocham Cię, lecz pragnę czuć obok.

Działasz jak narkotyk.

Im więcej czasu spędzasz przy mnie,

Tym bardziej chcę żebyś był.

Nic więcej.

Tylko...

Bądź.

Akurat to "dzieło" nie jest do nikgo zaadresowane. Pisałam je tak jakoś, bo w głowie mi siedział pewien obraz. Obraz, który mimo nie doświadczenia go przeze mnie sprawiał mi ból. Nie rozumiem sama tego. Co prawda mogłabym go zaadresować do pewnego osobnika, ale tego nie zrobię, bo to skończona bajka. Cuda się nie zdarzają. Zrozumiałam. Jeżeli byś Ty to w razie czytał, to mozesz już odetchnąć, daję Ci spokój, bo to nie ma sensu. Nie będe juz się bawić w to coś, w co do tej pory się bawiłam i mnie to fascynowało. Teraz mogę też zrozumieć, że bycie snglem wcale niejest takie straszne jak to sobie wcześniej wyobrażałam. Teraz mogę robić co mi się żywnie podoba i on nie będzie mi trajkotał nad uchem, ze mogłabym się opanować, albo z nim gdzieś iść, albo... cokolwiek innego, jakiekolwiek inne wyrzuty że mogłaBYM coś zrobić razem z nim, a nie sama się panoszę. Sory bardzo, ale to mój świad, mams woje kredki i WYNOCHA mi z mazakami! 

Dziękuję za uwagę :)

Brawa dla Mośka, bo zalożyła bloga! ^^

Jeżeli pozwoli to dam link nieługo ;)